แผนยุทธศาสตร์วิจัย 2568

มหาวิทยาลัยทักษิ ณ I 29 นวัตกรรมพลิกโฉมและนวัตกรรมขั้นแนวหน้า/ล้ำ�ยุค (Disruptive Innovation and Frontier Technology) ที่่เกิิดจากความก้้าวหน้้าของเทคโนโลยีีและนวััตกรรมที่สามารถสร้้างการเปลี่ยนแปลงอย่าง มากในอนาคต เช่น ยานพาหนะขัับเคลื่่อนอััตโนมัติ (Autonomous Vehicle) ปัญญาประดิิษฐ์์ (Artificial Intelligence) และบล็็อกเชน (Blockchain) โดยเฉพาะการเปลี่ยนแปลงของโลกเข้้าสู่่ยุุคดิจิทัล (Digital Transformation) ที่่เทคโนโลยีีดิจิทัลถููกนำ�มาใช้้อย่่างเข้้มข้้นมากขึ้นในหลายภาคส่่วน ที่่ไม่่เพีียงส่่งผลให้้วิิถีี การดำ�เนิินชีีวิิตและการดำ�เนิินกิิจกรรมทางเศรษฐกิิจและสัังคมแบบเดิิมเปลี่่ยนแปลงไปอย่่างรวดเร็็วรุุนแรง ในขณะเดีียวกัันยัังเปิดโอกาสใหม่่ๆ สำ�หรัับการพััฒนาแบบก้้าวกระโดดสู่่อนาคตได้้อีีกด้วย การขยายตัวของความเป็นเมือง (Urbanization) โดยเมืองใหญ่มีประชากรหนาแน่น เมืองเล็กมี ประชากรเพิ่มขึ้น และในสภาวะที่จำ�นวนประชากรเพิ่มขึ้นโดยเฉพาะพื้นที่เมือง ผู้คนกระจุกตัว ความสามารถ ของระบบโครงสร้างพื้นฐานและบริการสาธารณะที่มีอยู่อาจไม่เพียงพอต่อการรองรับต่อลักษณะและความ ต้องการใช้ประโยชน์และประชากรที่เปลี่ยนแปลงและเพิ่มสูงขึ้น ความเหลื่่อมล้ำ�และความไม่่เสมอภาคทางสัังคม (Disparity and Social Inequality) สถานการณ์์ วิิกฤติิโควิิด-19 เป็นตััวเร่่งความรุุนแรงของผลกระทบจากปัญหาความเหลื่่อมล้ำ� ประเทศไทยเผชิิญกัับปัญหา ความเหลื่่อมล้ำ�และความไม่่เสมอภาคในสัังคมที่่รุุนแรงในหลากหลายมิิติิมาอย่่างต่่อเนื่่อง และจััดเป็นปัญหา ท้้าทายที่่ต้้องมีีเป้าหมายชััดเจนและการแก้้ไขปัญหาเชิิงระบบ จึึงจะสามารถนำ�ไปสู่่การพััฒนาสัังคมอย่่างยั่งยืืน ได้้ ทั้งความเหลื่่อมล้ำ�ด้้านรายได้้ ด้้านการศึึกษา ด้้านสวัสดิการสัังคม ด้้านกระบวนการยุุติธรรม และด้้านความ เหลื่่อมล้ำ�ทางดิิจิิทััล เป็นต้้น ขาดแคลนแรงงาน/แรงงานที่มีทักษะ ปัญหาการขาดแคลนแรงงานและแรงงานที่มีทักษะในประเทศไทย เป็นประเด็นที่สำ�คัญและมีแนวโน้มจะเพิ่มความรุนแรงขึ้น อันเนื่องมาจากหลายปัจจัยที่เกิดจากการ เปลี่ยนแปลงระดับโลกและปัจจัยภายในประเทศ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างประชากร ความต้องการ แรงงานที่มีทักษะสูง การเคลื่อนย้ายแรงงานข้ามพรมแดน การขาดแคลนแรงงานในอุตสาหกรรมที่ใช้แรงงาน หนัก และระบบการศึกษาและการฝึกทักษะที่ยังไม่สอดคล้องกับตลาดแรงงาน จึงเป็นปัญหาที่ต้องการการ แก้ไขอย่างเร่งด่วน เพื่อให้เศรษฐกิจและการพัฒนาของประเทศสามารถเติบโตได้อย่างยั่งยืน แนวทางสากลได้้เสนอให้้ทุุกภาคส่่วนร่่วมกัันมุ่่งพััฒนาให้้เกิดการเปลี่ยนแปลงเชิิงระบบ (System-based Transformative Change) เพื่่อนำ�ไปสู่่การบรรลุุเป้าหมายการพััฒนาที่่ยั่งยืืน (Sustainable Development Goals: SDGs) ของสหประชาชาติิ และเป้าหมายของความตกลงปารีีสว่าด้้วย การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (Paris Climate Accord) ให้้ได้้ทัันปี ค.ศ. 2030 ข้้อเสนอคืือแต่่ละประเทศต้้องดำ�เนินการเปลี่ยนแปลง เชิิงระบบ 6 ด้้าน เพื่่อการบรรลุุเป้าหมายการพััฒนาที่่ยั่งยืืน (Six Transformation to Achieve the SDGs) ที่่ต้้องดำ�เนิินการไปพร้้อมๆ กััน และดำ�เนิินการอยู่่บนหลัักการไม่่ทิ้งใครไว้้ข้้างหลััง (Leave No One Behind) โดยใช้้หลัักการพััฒนาเศรษฐกิิจที่่ต้้องไม่่ส่่งผลกระทบต่่อสิ่งแวดล้้อมอาศััยแนวคิิดเศรษฐกิิจหมุนเวีียน (Circularity and Decoupling) ประเด็นการพััฒนา 6 ด้้าน เป็นดังแสดงในแผนภาพที่ 2